Her yıl düzenlenen Anne Bebek Çocuk Fuarı’ndaydık bu yılda Anne Bebek Dergisi olarak. Sizlerle, okurlarımızla buluşuyor olmanın verdiği mutluluk çok güzel bir duygu.
Çeşit çeşit hamile ile karşılaştım fuar boyunca. Hele bazı hamileler vardı ki sadece karınları büyümüş, bacaklarında hiçbir şişkinlik yok, bakımlı, hareketli... “Eğer ben de hamilelik sürecimde öyle olacaksam, hamile olabilirim” cümlesini geçirdim içimden ilk kez. İlk kez diyorum çünkü 2012 fuarına kadar her ne kadar sürekli; annelerle, bebeklerle, çocuklarla birlikte olsam da anne olmayı hiç aklımdan geçirmemiştim. Bu yıl -ki yaş almanın verdiği iç güdüsel bir olgu- ile sanırım böyle düşünceler geçti aklımdan.
Yolda gördüğü her bebeğe, “ay çok şirinmiş” cümlesini kuranlardan bile olmadım hiç. Hatta beni yakından tanıyan dostlarım, ilk Anne Bebek Dergisi’nde editörlük yaptığımı duyunca; “nasıl yani, sen ve çocuklar…” cümlesini kurmuşlardı. O zaman bende onlarla aramın bu kadar iyi olduğunu bilmiyordum. Aramızdaki sinerjiyi özellikle kapak çekimlerimizde, stüdyoda onlarla iyi anlaşıyor olmamız sayesinde fark etmiş oldum…
Neyse dönelim fuara; hamilelik psikolojisine her üç anne adayından biri kesinlikle bürünmüştü diyebilirim. Eşler dergi alma konusunda istekli olurken anne adayları bu konuda daha çekimser davrandı, baba adayları en çok; “sen bilirsin hayatım” cümlesini kurdular. Ah bu loğusalık dönemi her şeyi yaptırıyor işte diyeyim bende.
Bu yazdıklarının sadece anlık duygular olduğunu söyleyen ben seneye fuarda görüşmek üzere der.
orda olup sizi görmeyi çok isterdim:)
YanıtlaSilçok keyifli bir fuar olsa gerek anneler ,anne adayları hoş dergide çalışan biri için artık çok normal olsa gerek o görüntüler:))
YanıtlaSilBir dahaki etkinliğimzde görüşmek üzere diyeyeim o zaman Zeynep Hanım...
YanıtlaSilEvet, çok keyifli geçti dört gün. Alışılan kareler olsada yine de güzeldi. :)