Ben; deniz, kum, güneş hayalleri kurarken birden kapanan hava ve yağmur, biraz içimi üşütse de geri sayıma başladım bile …
Günler öncesinden hazırlanan bavulumun içine, içime hapsettiğim enerjimi de koydum.
Yağmurlu bir İstanbul gününden güneşli bir İzmir’e gidiyorum şimdi…
Elimde kağıt kalemim hep olacak, yollardan yine yazmaya devam edeceğim. Ama artık “yolcu yolunda gerek” diyerek düşüyorum yollara…
İzmir’den notlarla, eğlenceyle, huzurla, sakinlikle, enerjiyle, güzel olan her şeyle dönmeyi umud ederek ve hep özleyeceğimi bildiğim ama yine de arada kaçmayı sevdiğim İstanbul’u bırakarak gidiyorum…
"Hoşça"kal sen İstanbul, İzmir kucak açtı bana…
Göremeden gittiğim “sen” … (Alın üzerine, tamamla istediğin gibi.)
İnsanın içinde direkt "Bırak her şeyi hadi tatile gidelim" hissi oluşturan bir kısa metraj olmuş resmen...ama biraz da "ben tatile gidiyorun,geride kalanlara Allah kolaylık versin" edası sezdim sanki...
YanıtlaSilGöremeden derken....bence görmüşsündür... ;)
Tatile gitmeden önce onu görmek güzel
YanıtlaSilTatildeyken onu yeniden göreceğinin düşüncesi bile çok güzel
... ve döndüğünde onu karşında görmek ... asla paha biçilemez
Evet yazdıkların çok güzel ve bu duyguların hepsinin verdiği lezzet çok ama çok güzel :)
YanıtlaSil